زهره رحمتی دختر نوجوان مهاجر یکی از مدالآوران هنر رزمی کاراته برای جامعه کاراتهکاران مهاجر در ایران است. گفت و گوی اختصاصی خبرنگار خبرگزاری مهاجر با با این نوجوان افتخارآفرین و خوشاستعداد افغانستان را بخوانید:
لطفا خودتان را معرفی کنید:
زهره رحمتی هستم. نهم اردیبهشت شانزده ساله میشوم. اصالتا از شهر دره صوف هستم، اما در شهرستان آران و بیدگل استان اصفهان به دنیا آمدهام. کلاس دهم رشته ریاضی هستم و تقریبا شش سال است کاراته کار میکنم.
چطور به کاراته علاقمند شدید؟!
کلاس چهارم، یکی از همکلاسیهایم تکواندو کار میکرد که باعث شد من هم علاقه پیدا کنم در کلاس رزمی ثبت نام کنم، اما هیچ باشگاهی نزدیک خانهمان نبود. بعد از چند وقت، دقیقا سر کوچهمان کلاس کاراته باز شد و من سریع ثبت نام کردم. بعد از سه، چهار ماه استعداد و علاقهام را در کاراته پیدا کردم.
چطور شد «کاتا»ی کاراته را انتخاب کردید؟!
اخلاق خاصی که دارم ایناست که خیلی به جزئیات توجه میکنم و ریزبین هستم. همچنین شخصیت کمالگرا و به شدت انتقادگری دارم. همهی این رفتارها باعث شد که به کاتا علاقه بیشتری داشته باشم، چون در مسابقات کاتا کسی که زیباتر، تمیزتر و با ریتم و قدرت بهتری انجام بدهد، امتیاز بیشتری کسب میکند و من هم دوست دارم فرمی که انجام میدهم بینقص باشد. شاید به چشم افرادی که کاراته کار نمیکنند همهاش یکجور باشد، اما به چشم بزرگان، داوران و استادان تفاوت زیادی دیده میشود.
باشگاهتان به جز شما چند قهرمان دیگر دارد و استادتان چقدر در کامیابی شما تأثیر داشت؟!
حدود دو سال پیش، استادم پنج، تا شش شعبه در آران و بیدگل، نوشآباد و کاشان داشت که من هر روز به همراه استادم در تمام کلاسها به عنوان ارشد کلاس، شرکت میکردم و کاتا را به صورت تخصصی به بچهها آموزش میدادم. الان هم سه مربی زیر نظر استادم هستند و کلا در شهرکاشان، آران و بیدگل و نوشآباد شعبه کلاسی فعال داریم. حتما در هر کلاسی دو سه نفر از بچهها، خیلی استعداد دارند و بقیه معمولی هستند. قهرمانهای باشگاهمان خیلی زیاد هستند چون میشود گفت همهمان قهرمان هستیم و در مسابقات مختلف مقامهای مختلفی داریم.
من با استادم، خانم بوستانی، خیلی صمیمی هستم و هر فکری، نظری، یا کمکی داشته باشم حتما اول با استادم در میان میگذارم. پس با قاطعیت میگویم که استادم بیشترین تأثیر را روی من گذاشت و من از اینکه استادم به من اعتماد دارد و امید و خوشحالیاش موفقیت من است، در مسابقات برای انگیزهام استفاده میکنم و به خودم اطمینان میدهم تا استادم را خوشحال کنم.
چه مقامهایی در مسابقات کسب کردید؟!
مقامهایی که از سال ۹۷ تاکنون کسب کرده ام: مقام دوم کمیته (مبارزه) شهرستانی، مقام دوم کاتا استان اصفهان، مقام سوم کاتا استان قم، مقام اول کمیته و اول کاتا شهرستانی، مقام سوم کاتا کشوری آنلاین، مقام اول کاتا شهرستانی، مقام اول کاتا کشوری، مقام اول کاتا چهارجانبه کشوری، مقام سوم کمیته کشوری، مقام دوم کاتا لیگ کاراته وان کشوری و مقام اول کاتا بین المللی است.
آیا پیش آمده یا احساس کردید به خاطر مهاجربودن بین شما و بقیه در باشگاه یا مسابقات فرق بگذارند یا شما را دست کم بگیرند؟!
عدهای بودند که همیشه من را کنار میزدند و میگفتند تو حق نداری در کشور ما جلوتر از ما بایستی! اما به محض این که علاقه و استعدادم را در ورزش نشان دادم همه این چیزها رفع شد.
ورزش چه تأثیری در شخصیت و عملکردتان گذاشته است؟!
خب، من قبل از شروع ورزش، آدم بسیار خجالتی و کمرویی بودم که اصلا اعتماد به نفس نداشتم. کسانی بودند که از من کمربندشان جلوتر بود و به خاطر همین هر موقع میخواستیم در صف بایستیم مثلا برای تمرین پرش، ضربه به میت و … ، همیشه من را کنار میزدند و میگفتند تو حق نداری در کشور ما جلوتر از ما بایستی، با اینکه سنشان از من کمتر بود… من جرئت صحبتکردن با آنها را نداشتم.
خلاصه وقتی استادم عملکرد خوبم را دید و زودتر از بقیه توانستم کمربندم را بگیرم، همه تعجب کردند که از آخر صف یکدفعه به اول صف رسیدم. (ما در کلاس کاراته به ترتیب کمربند از ارشد به آخر، کنار هم میایستیم و به یکدیگر احترام میگذاریم و کلاس را تمام میکنیم).
من حدودا بعد از سه چهار ماه عضو ارشدهای کلاس شدم و کمکم بچهها از من حساب میبردند و میان بچهها محبوبیت کسب کردم به طوریکه همه میخواستند با من کار کنند یا کنار من بایستند. این شد که اعتماد به نفسم خیلی بیشتر شد و به خاطر اینکه به جمعیت زیادی نرمش و تمرین میدادم، ترس از صحبتکردن جلوی جمعیت را کم کم ازدست دادم. کاراته باعث تقویت هم جسم و هم روح من شد.
در لیگ کاراته وان هم حضور داشتید و مدال نقره کسب کردید از مسابقه بگویید چطور بود؟!
لیگ کاراته وان، مسابقات بین همهی سبکهای مختلف کاراته است. بهتر است بگویم بیشتر از صدتا سبک مختلف کاراته آزاد وجود دارد که این یعنی سطح مسابقات خیلی بالاست و تمام شرکتکنندگان کمربند مشکی به بالا دارند. در مسابقاتی که من شرکت کرده بودم قبلا چند تا از حریفهایم پایینتر از من بودند و کمربند قهوهای یا سبز داشتند؛ اما در مسابقات لیگ همهی حریفهایم یا همرده من یا بالاتر از من بودند و من تا فینال با اختلاف زیاد پیروز میدان شدم؛ اما در فینال، فقط با اختلاف یک پرچم (یک رأی داور بین پنج داور) به حریفی که ردهاش بالاتر از من بود باختم، اما نکات ظریف و ریزی را که خیلی مهم بودند یاد گرفتم. همچنین شناخت داورها از داخل خیلی روی تصمیمگیری و رأیدادنشان تأثیر دارد.
چطور شد در مسابقات بین المللی کاتا شرکت کردید؟!
من دو بار در مسابقات جهانی آنلاین کاتا در ژاپن توکیو شرکت کردم که درزمان کرونا برگزار شد. از سالی که تصمیم گرفتم مسابقات جهانی کاتا شرکت کنم شروع کردم به تمرینهای تخصصی. برای اولین مسابقات من هر شب ساعت یازده تا دو شب میرفتم کلاس خصوصی. چون زمان خالی دیگری نداشتم. بهخاطر مدرسه محدودیت زمانی داشتم و عصرها هم کلاس داشتم. بهخاطر همین، شبها میرفتم کلاس خصوصی و با تمام تلاشهایی که کردم متأسفانه نتیجهای نگرفتم، اما ناامید نشدم. سال بعد هم دوباره شرکت کردم و بیشتر تلاش کردم، اما باز هم نتیجه نگرفتم.
مطمئن بودم که خدا حواسش به من هست و یک روزی نتیجه تمام زحماتم را میگیرم و باعث افتخار کشور و خانواده و استادانم میشوم. پس، امیدم را از دست ندادم تا روزی که مسابقات بین المللی تهران به مدت سه روز برگزار شد و شرکت کردم. روز اول که به سالن مسابقات رفتیم نورپردازیها و تلویزیونهایی را آماده میکردند که دورتا دور زمین بودند. اول، وزنکشی انجام دادند و باید مدارکمان را تحویل میدادیم و همچنین هدایایی مثل کیف ورزشی، تیشرت ورزشی و ماگ با همان طرح به ما دادند. روز بعدش، مسابقات بانوان بود که اول کاتا و بعد کمیته برگزار شد. روز بعد هم مسابقات آقایان برگزار شد. من رشته کاتا را انتخاب کردم چون تقریبا بیشتر از دو سه سال است که تمرکزم را روی این رشته گذاشتم و تمرینهای خصوصی زیادی انجام دادم. پس آمادگی خیلی بیشتری نسبت به کمیته دارم.
از حس و حال مدال طلا بگویید.
خب، لحظهای که اسمم را صدا زدند برای تحویل حکم و مدال طلا و کاپ، خیلی خوشحال شدم چون از قبل انگار مطمئن بودم و میدانستم اول میشوم. به خاطر همین، اینطور نبود که باور نکنم یا خیلی تعجب کنم. فقط به خودم افتخار کردم به خاطر اینکه توانستم خانواده و استادم را خوشحال کنم، شاکر خدا بودم.
واکنش دیگران چطور بود؟!
واقعا درست است که میگویند بعد از یک موفقیت، دوست و دشمنت را میشناسی. من هم با چشم خودم شاهد رفتارهایی بودم از کسانی که انتظارش را نداشتم. البته مهم خانواده و استاد و دوستان واقعیام هستند که میدانم از ته دل خوشحال شدند؛ اما خب، یک عده از افراد حسود هم هستند که خیلی تلاش کردند من را پایین بکشند و فکر میکنند موفق شدند درحالیکه فقط شخصیت خودشان را زیر سوال بردند و از موفقیت من چیزی کم نشد بلکه به تجربیاتم اضافه شد. پس، من از آنها ممنونم که انگیزه ام برای بیشتر تلاشکردن هستند. الان انتظارات خودم و دیگران از کسب مقام و موفقیت، بالا رفته است و حتما تلاش میکنم اتفاقهای خوبی را رقم بزنم.
برای اینکه در این ورزش به بهترین خودتان تبدیل شوید چه اقداماتی لازم است؟!
اول باید خودت را بشناسی و بفهمی چه هدفی تو را خوشحال میکند و در چه زمینهای استعداد داری. بعد از خودشناسی باید برنامه بریزی برای شروع تمرین و تکرار و استمرارداشتن در ورزش. در این مسیر باید استاد خوب و با تجربه داشته باشی و نکته خیلی مهم این است که هیچ کاری را برای خوشگذرانی، وقت تلف کردن، چشم و همچشمی و از روی حسادت و پزدادن انجام ندهی وگرنه به هیچ جایی نمیرسی. این را میگویم چون با چشم خودم دیدم. کاراته اول و آخرش احترام و متواضعبودن است. همچنین برای بهترین شدن لازم است از تجربه افراد مختلف استفاده کنی و با تلفیق آنها روش مختص خودت را بسازی.
چه برنامهای برای آینده دارید؟!
برنامهام برای آینده شرکت در مسابقات حضوری و جهانی ژاپن است که بزرگترین و سخت ترین مسابقات میباشد. امیدوارم بتوانم از طریق مسابقات و ورزش پرچم و نام کشورمان افغانستان را بالا ببرم.
الگوی به خصوصی در ورزش دارید؟!
در رشته کاتا، آنیل، قهرمان کاتای جهان است که سبک کنترلی شوتوکان کار میکنند. درست است کاتاهایمان کاملا متفاوت است، اما وقتی تمرینها و تلاشهای ایشان را میبینم انگیزه میگیرم. در ورزش، استمرار و اینکه از تمام وجودم مایه بگذارم را از استادم یادگرفتم. موقع ورزش و تمرین سعی میکنم به بهترین نحو انجام دهم چون الگویم استادم است. همچنین در بخش مبارزه، شیهان آرام، واقعا استاد کامل و با تجربهی بسیار بالا هستند که باعث افتخارم است شاگرد ایشان هستم.
گفتوگوکننده: راضیهسادات حسینی
/پایان/
