
حضور پنهان، رنج آشکار؛ استثمار زنان مهاجر افغان در بازار کار غیررسمی ایران
همه اعتراضشان به صادر نشدن مجوزهای اشتغال است، به اینکه در قوانین اشتغال دیده نمیشوند و باید یک لقمه نانشان را از کورهپزخانهها، زیرزمینهای نمور
تازهترینها:
همه اعتراضشان به صادر نشدن مجوزهای اشتغال است، به اینکه در قوانین اشتغال دیده نمیشوند و باید یک لقمه نانشان را از کورهپزخانهها، زیرزمینهای نمور
تشدید برخوردها در ۱۴۰۲ چند روز پیش بود که یحیی رمضانی، معاون استاندار و فرماندار ویژه شهرستان کرج، به صاحبان و گردانندگان رستورانها و کافیشاپهای
در روزهای اخیر و در پی حملۀ نظامی رژیم صهیونیستی و فضای امنیتی ناشی از آن، موجی از بدبینی و بیاعتمادی و خشم نسبت به
نحوهی برخورد این روزها با مهاجران افغان در ایران، موجی از نگرانی و اندوه به همراه داشته است. آنچه در بسیاری از موارد مشاهده میشود،
تورج اتابکی در کتاب «فتادگان در گردباد» مینویسد، زمانی که پاکسازیهای قومیِ استالینی آغاز شد، ابتدا سراغ مهاجران رفتند، چون بیپناهترین گروه بودند. رؤسای حزب
بنده محمد تقی دامردان، در سه دهه زندگی در ایران از ناملایمات و مشقتهای مهاجرت لحظه ای دور نبودم و نیستم. در دهه هفتاد کارتم
همانطور که آگاهان و دلسوزان از همان ابتدای موج مهاجرستیزی در کشور پیش بینی کرده و تذکر داده بودند. این جریان غیر علمی، غیر انسانی
این روزها خبر دستگیری برخی اتباع افغانستانی بعنوان جاسوسهای موساد در حال تحریک احساسات جامعه ایرانی است و همین خود نشانه ای بر این است
راه رسیدن به دفتر روزنامۀ هممیهن از سربالایی خیابان پاکستان در منطقۀ عباسآباد میگذرد. در ابتدای خیابان، سفارت افغانستان واقع است. سفارتی که ظاهراً توسط
این روزها آوارگان بی پناه هموطنم در ایران شدید ترین و غیر انسانی ترین رفتارهای ماموران جمهوری اسلامی را تحمل میکنند. باور دارم که آه
«نیاز» رفیقم بود. پیاز رفاقتمان اول بار وقتی کونه کرد که صلاة ظهر یک روز سرد پاییزی حیران و سرگردان دم خانهام نشسته بود. نشسته
در چهار سال سلطه طالبان بر افغانستان، یکی از تریبون های پر مخاطبی که برای نقد طالبان از آن استفاده میکردیم، شبکه تلویزیونی افغانستان اینترنشنال
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت محفوظ و متعلق به خبرگزاری مهاجر میباشد و استفاده از آن با ذکر منبع بلامانع است.
طراحی و پشتیبانی گروه نرم افزاری رسانه