در پی مهاجرت مسلمانان به کشورهای اروپایی، بسیاری از مردم و سیاستمداران برای اسلام زدایی در اروپا به مبارزه برخاستند. تعدادی از مهاجران بنگلادشی در ایتالیا که سرگرم بازی کریکت در ساحل هستند، می گویند که شهردار شهر مونفالکونه بازی در درون شهر را ممنوع اعلام کرده و به همین خاطر آنها مجبورند برای بازی به حومه شهر بروند. آنها می گویند اگر در شهر بازی کنند ممکن است تا 100 یورو جریمه شوند.
کاپیتان این تیم کریکت می‌گوید: در صورتی که در داخل شهر بازی کنیم پلیس سریعا مانع ما می شود. او می گوید بعضی از نوجوانان در پارکی مشغول بازی بودند که توسط دوربین های امنیتی، پلیس متوجه این موضوع شده و خود را به محل رسانده و ایشان را جریمه کرده بود.
کاپیتان افزود: «پلیس می‌گوید، کریکت بازی درخور ایتالیا نیست. ولی واقعیت این است که دلیل این برخوردها خارجی بودن ماست. این ممنوعیت سمبل تنش در این شهر است. برای ایتالیا نیست. اما من حقیقت را به شما می‌گویم، دلیلش این است که ما خارجی هستیم.»
شهر مونفالکونه در ایتالیا، در کل 30 هزار تن جمعیت دارد و دارای ساختار جمعیتی با یک سوم مهاجر و غالبا مسلمان بنگلادشی است. این افراد در دهه 1990 و به منظور ساخت یک قایق گردشگری به ایتالیا آمده اند.
شهردار این شهر که راستگرای تندرو محسوب می شود، معتقد است که حضور مهاجران بنگلادشی فرهنگ بومی این شهر را به خطر انداخته است. او به پشتوانه احساسات ضد مهاجرتی رای‌دهندگان به قدرت رسیده است و ماموریت خود را «حفاظت از شهر» و دفاع از ارزش‌های مبتنی بر مسیحیت می‌داند.
او می‌گوید «سابقه تاریخی ما در حال محو شدن است، مثل اینکه دیگر اهمیتی ندارد» و می‌افزاید: «همه چیز در حال تغییر به سوی بدتر شدن است.» در مونفالکونه، ایتالیایی‌هایی که لباس‌های غربی پوشیده‌اند با بنگلادشی‌هایی که شلوار گشاد محلی به پا و زن‌هایشان حجاب بر سر دارند، مخلوط شده‌اند.
رستوران‌های بنگلادشی و فروشگاه‌های غذای حلال و شبکه‌ای از مسیرهای دوچرخه‌سواری که بیشتر مورد استفاده جامعه مهاجران جنوب آسیاست، در سراسر شهر دیده می‌شود. خانم سیسینت در دو دوره شهرداری خود، نیمکت‌های میدان شهر را که بنگلادشی‌ها روی آنها می‌نشستند برداشته و از حضور زن‌های مسلمان با حجاب اسلامی در ساحل دریا انتقاد کرده است.
او می‌گوید: «در اینجا یک حرکت بنیادگرای اسلامی قوی وجود دارد، یعنی فرهنگی که در آن مردان با زنان بسیار بد رفتار می‌کنند و زنان زیر ظلم و ستم قرار دارند.» شهردار به خاطر دیدگاه‌هایش در مورد مسلمان‌ها تهدید به مرگ شده است و به همین دلیل هم ۲۴ ساعت شبانه روز تحت محافظت پلیس است.
میاه باپی کاپیتان تیم و دیگر اعضای تیم کریکت او به ایتالیا آمدند تا در شرکت کشتی‌سازی فینکانتیری کار کنند. این بزرگترین کارخانه کشتی‌سازی اروپا و یکی از بزرگترین کارخانه‌های جهان است. شهردار شهر این شرکت را به «دامپینگ دستمزدها» متهم می‌کند و می‌گوید دستمزدهای پرداختی این شرکت انقدر نازل است که هیچ ایتالیایی حاضر نمی‌شود با آن دستمزد به استخدام شرکت در آید.
کریستیانو بازارا، مدیر عامل کارخانه کشتی‌سازی، این اتهام را رد می‌کند و تاکید می‌کند دستمزد پرداختی و شرایط کار در شرکت و پیمانکارانش با قوانین ایتالیا انطباق دارد. او می‌گوید: «ما نمی‌توانیم کارگران ماهر پیدا کنیم زیرا در اروپا یافتن جوانانی که بخواهند در کارخانه کشتی‌سازی کار کنند بسیار دشوار است.»
ایتالیا دارای یکی از پایین‌ترین نرخ های تولد در جهان است و سال گذشته در این کشور تنها ۳۷۹۰۰۰ نوزاد متولد شدند، یعنی میانگین ملی ۱/۲ فرزند برای هر زن بوده است. این کشور با کمبود نیروی کار هم مواجه است و کارشناسان تخمین می‌زنند که ایتالیا تا سال ۲۰۵۰ برای جبران کمبود نیروی کار داخلی، هر سال به ۲۸۰۰۰۰ کارگر خارجی نیاز خواهد داشت.
جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا و رهبر حزب برادران ایتالیا، که یک حزب راستگرای تندرو دانسته می‌شود، تعداد مجوز استخدام کارگران خارج از اتحادیه اروپا را افزایش داده است هرچند قبلا وعده داده بود که مهاجرت به این کشور را کنترل کند. اما آنا ماریا سیسینت جدا معتقد است که شیوه زندگی جامعه مسلمان بنگلادشی با فرهنگ و نوع زندگی ایتالیایی‌های بومی «ناسازگار» است.
تنش در مونفالکونه زمانی به اوج رسید که شهردار برگزاری نماز جماعت را در دو مرکز اسلامی شهر ممنوع کرد. شهردار می‌گوید: «مردم شهر عکس‌ها و ویدیوهای تکان‌دهنده‌ای برای من ارسال کردند که نشان می‌داد تعداد زیادی افراد در حال خواندن نماز در دو مرکز اسلامی هستند، ۱۹۰۰ نفر در تنها یک ساختمان.»
