در هفتهای که در آنام در ادامهٔ حملات و تجاوزات رژیم منحوس و سفّاک صهیونیستی به تهران، یک مهاجر افغانستانی به نام وحید بوستانی در میدان تجریش به شهادت رسید و بنا به توییت سخنگوی وزارت امورخارجه در بازدیدشان از بیمارستان شهدای تجریش، در میان زخمیها از مهاجرین افغانستانی نیز حضور داشتهاند.
در این روزها و شبها که آتش و دودِ جنگ تحمیلیِ صهیونی، زمین و آسمانِ خانه دوممان، ایرانِ عزیز را تیره و تار نموده است، بهعنوان مهاجرینی از پاره دیگر وطن فارسی، از سرزمین عشق و ادب، افغانستان، ما در ایران با دیدگانی اشکبار و دلهایی جریحهدار و زخمخورده، غم و درد برادران و خواهرانِ ایرانیمان را درک میکنیم. دردمان مشترک است و این تنها احساس عمیق ما نیست، بلکه بخشی از تاریخ دو سرزمین است.
مادرانمان با چشمان پر از عشق و امید، راه غربت را انتخاب کردند و ما را در کنار خود به دیار غریب آوردند. آن زمان که جنگ سرزمینمان را چنگ زد، ایران به پناهگاهی برایمان تبدیل شد. در جنگ تحمیلی، ما با شجاعت و ایستادگی در کنار شما، غم و درد را با هم تقسیم کردیم و به عشق و ایستادگی در برابر دشمنان مشترک مقاومت نمودیم.
درد و رنج ما در طول تاریخ و در زمانههای مختلف، گواهی بر غمشریکی و خونشریکیمان است. همواره در این دیار، ما با افتخار، در کنار برادران ایرانیِ خود جانفشانی کرده و بر سر شرف و عزت مشترکمان ایستادهایم.
فریادهای ما در کنار فریادهای شما به آسمان بلند شده و یادآور این حقیقت است که ما در برابر چالشها و رنجها، دست یکدیگر را خواهیم گرفت.
در این میان، باید به یاد داشته باشیم که دشمنانمان، چه از داخل و چه از خارج، تلاش میکنند تا بین و میانمان فاصله بیاندازند. رسانهها، چه بهصورت عمدی و چه ناخواسته، ممکن است تصاویری را به نمایش بگذارند که واقعیت همدلیمان را زیر سؤال ببرد.
مهاجرهراسان و مهاجرستیزان، که اسناد و شواهد چند سال اخیر حاکی از آن است پروژهٔ مهاجرهراسی ارتباطات پیدا و پنهانی با غرب و رژیم صهیونیستی دارد، تمام سعی و تلاششان را میکنند در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی با استفاده از عکسها و فیلمهای نامربوط و قدیمی، تمام جامعهٔ مهاجر را به نحوی «پیادهنظام موساد» جلوه دهند و به این شیوهٔ کثیف، در اذهان و قلوب جامعهٔ ایرانی، فضای
همدلی و پیوستگیِ مردم ایران و افغانستان و بهخصوص جامعهٔ مهاجر و جامعه و کشور میزبان را تیره و تار نمایند. اما ما بهخوبی میدانیم که در طول تاریخ، نه تنها در غم و خون، شریک هم بودهایم، بلکه با یکدیگر برای صلح و آرامش، تلاش کردهایم.
در این برههٔ بحرانیِ امروز نیز جامعهٔ مهاجرین افغانستانی، با مردم عزیز ایران همراه و همقدم هستند. ما با دردهای مشترک، با افکار و آرزوهای مشترک زندگی کردهایم و این اتحاد را همچنان حفظ خواهیم کرد. چرا که غمشریکی و خونشریکی ما زنجیرهای است که هیچگاه گسسته نخواهد شد.
ما بهعنوان یک خانواده بزرگ، در این مسیر، در کنار هم خواهیم ایستاد و در برابر این جنگ تحمیلی و سایر چالشها، شانه به شانه هم هستیم و با هم خواهیم جنگید؛ چرا که عزت و پیروزیتان پیروزی و عزت ماست.
نوشته: رضا عطایی (دبیر کارگروه اجتماعی ــ سیاسی انجمن راحل)