از زمان خروج نیروهای ناتو از افغانستان در سال گذشته، آلمان با پذیرش ۲۳هزار و ۶۱۴ نفر از کارکنان محلی این کشور در افغانستان به همراه اعضای خانواده‌شان موافقت کرده است.
روزنامه “ولت ام زونتاگ” با استناد به داده‌های اداره فدرال امور مهاجرت و پناهندگان (BAMF) می‌نویسد که رقم واقعی این دسته از افرادی که وارد آلمان شده‌اند ۱۷هزار و ۵۵۶ نفر است.
شمار دقیق پرسنل محلی، مانند نیروهای مدنی که برای ارتش آلمان کار می‌کرده‌اند و یا مترجم‌ها، که پذیرش دریافت کرده‌اند ۵۱۴۱ است که ۳۷۵۶ نفر از آن‌ها هم‌اکنون در آلمان به سر می‌برند. تفاوت این رقم با رقم بزرگتر به اعضای خانواده آن‌ها بازمی‌گردد.
این روزنامه می‌افزاید که آلمان در مقایسه بین‌المللی در جایگاه بهتری نسبت به دیگر کشورهای اروپایی قرار دارد. سفارت بریتانیا در برلین به این روزنامه گفته است که شمار همکاران محلی افغان ارتش بریتانیا که تاکنون وارد این کشور شده‌اند ۱۰هزار و ۱۰۰ نفر است که اعضای خانواده آن‌ها را نیز شامل می‌شود.
وزارت خارجه ایتالیا تاکنون ۱۲۱۸ ویزا با “اعتبار منطقه‌ای محدود” برای اتباع افغان صادر کرده است که تاکنون ۲۷۸ مورد آن در چارچوب کریدور بشردوستانه وارد کشور شده‌اند.
درس‌هایی برای آینده
اوایل ماه ژوئیه (حدود یک ماه پیش) کمیسیون تحقیق افغانستان در پارلمان فدرال آلمان کار خود را آغاز کرد. این کمیسیون می‌خواهد رویدادهای تابستان ۲۰۲۱ را بررسی کند. از جمله مسائل مورد بررسی، سرنوشت آن دسته از همکاران محلی افغان آلمان است که هنوز در انتظار امکان خروج از کشور برای ورود به آلمان به سر می‌برند.
مجلس سراسری همچنین کمیسیون ویژه‌ای را مأمور بررسی دقیق سودمند بودن عملیات ۲۰ ساله آلمان در افغانستان کرده است تا برای رویکردهای آتی درس گرفته شود.
ارتش آلمان در ژوئن ۲۰۲۱ و در پیروی از زمان‌بندی آمریکا، سریع‌تر از موعد تعیین شده اولیه از افغانستان خارج شد. در اوت ۲۰۲۱ نیروهای افراطی و اسلام‌گرای طالبان قدرت را در کابل به دست گرفتند. آن‌ها با مقاومت چندان نیروهای نظامی افغان که ارتش آلمان در آموزش آن‌ها نقش داشت، روبرو نشدند.
در پی آن آلمان در عملیات نظامی و بین‌المللی نقل و انتقال نیروهای کمکی محلی مشارکت کرد. در نیمه دوم ماه اوت فرودگاه کابل شاهد صحنه‌های دلخراشی از تلاش مردم برای خروج از کشور بود.
در این زمان بسیاری از نیروهای کمکی محلی افغان جا ماندند و نگران اقدامات انتقام‌جویانه نیروهای طالبان بودند. فعالان حقوق بشر در انتقاد از این وضعیت می‌گویند، نیروهای کمکی محلی که از نظر محافل افراطی طالبان “خائن” تلقی می‌شوند، در زمانی که طالبان به قدرت رسیدند، نتوانستند از کشور خارج شوند.
