به گزارش خبرگزاری مهاجر، طبق این برنامه، پناهجویان ساکن این شهر ۱۰۰ هزارنفری باید در مراکز اقامت پناهجویان یا در نهادهای عمومی و خدماتی فعالیتهایی با ماهیت اجتماعی انجام دهند. برای این کار، مبلغ ۸۰ سنت در ساعت بهعنوان هزینه جبران زحمت در نظر گرفته شده است.
مبنای حقوقی این طرح، قانونی است که نحوه تعیین و پرداخت مزایای متقاضیان پناهندگی را مشخص میکند. بر اساس این قانون، افرادی که بدون دلیل موجه از انجام کار پیشنهادی خودداری کنند، ممکن است با کاهش مزایای دولتی مواجه شوند.
مسئولان شهری اعلام کردهاند که هدف از اجرای این طرح، تقویت ادغام اجتماعی، افزایش تعامل پناهجویان با جامعه میزبان و کمک به یادگیری زبان آلمانی است.
الزام کاری پیشتر در چند شهر و شهرستان ایالت تورینگن، از جمله گرایس، زاله-اورلا و زاله-هولتسلاند اجرا شده است. همچنین در ایالت زاکسن-آنهالت، پناهجویان در مناطق هارتس و بورگنلاندکِرایس نیز به انجام کارهای مشابه موظف شدهاند.
گزارشها از این مناطق نتایج متفاوتی را نشان میدهد: برخی پناهجویان از طریق این طرح وارد بازار کار رسمی شدهاند، در حالی که گروهی دیگر از انجام کارهای اجباری امتناع کردهاند.
فرانک کلینگهبیل، شهردار زالتسگیتر از حزب دموکراتمسیحی، تأکید کرده است که این مقررات نباید بهعنوان «کار اجباری» یا «بردهداری» تعبیر شود. او معتقد است بسیاری از پناهجویان تمایل به کار کردن دارند و فعالیتهای داوطلبانه میتواند برای آنان «معنا آفرین» باشد.
توماس هوپرتس، عضو شورای شهر از حزب دموکراتمسیحی، این طرح را الگویی بالقوه برای سراسر آلمان دانسته است.
در مقابل، یکی از اعضای شورای شهر از فراکسیون حزب سبزها با انتقاد از این طرح، آن را دارای «هزینه اجرایی بالا در برابر سود اندک» توصیف کرده است.
