به گزارش خبرگزاری مهاجر، جمعی از امدادگران فعال در منطقه نیز بر ضرورت ایجاد نظامی منسجم و هماهنگ جهت مدیریت کمک‌رسانی تأکید کرده‌اند. آنان خواهان آن شدند که مسئولان محلی حکومت طالبان با بازگشت‌کنندگان همکاری بیشتری داشته باشند تا روند امدادرسانی به شکلی هدفمند و نظام‌مند انجام گیرد.
طبق اظهار منابع محلی، کمک‌های مردمی در مناطق مرزی هرات و ولایت‌های اطراف همچنان ادامه دارد، با این حال نبود سازوکار مدیریتی مناسب موجب شده است که این کمک‌ها به‌صورت پراکنده و غیرهدفمند توزیع شود و بسیاری از نیازمندان از دریافت آن محروم بمانند.
این در حالی است که سازمان ملل متحد اخیراً اعلام کرده تنها قادر است به یک نفر از هر ده بازگشت‌کننده خدمات امدادی ارائه کند؛ مسئله‌ای که نشان‌دهنده محدودیت جدی در ظرفیت پاسخ‌گویی نهادهای بین‌المللی به بحران مهاجرت در افغانستان است.
نبود سیاست‌گذاری روشن و مدیریت مؤثر در حوزه کمک‌رسانی به مهاجران، موجی از نگرانی را در میان بازگشت‌کنندگان، امدادگران و فعالان حوزه بشردوستانه ایجاد کرده است—نگرانی‌هایی که در صورت ادامه، می‌تواند به پیچیده‌تر شدن بحران انسانی در مناطق مرزی افغانستان بینجامد.
