به گزارش خبرگزاری مهاجر، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی رسمی طالبان، در مصاحبه با خبرگزاری اسپوتنیک با تأیید افزایش بی‌سابقه آمار مهاجران بازگشتی از ایران، به کمبود شدید امکانات و منابع لازم برای ساماندهی این جمعیت عظیم در داخل افغانستان اشاره کرد.
وی در این گفت‌وگو تصریح نمود: «واقعیت این است که شمار اتباع افغانستانی که از ایران به کشور بازمی‌گردند بسیار بالا بوده و زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های موجود در افغانستان جوابگوی این حجم از بازگشت‌کنندگان نیست. از این‌رو، همکاری سازمان بین‌المللی مهاجرت و دیگر نهادهای بین‌المللی و کشورهای کمک‌کننده برای پشتیبانی از افغانستان در این شرایط بحرانی، امری ضروری محسوب می‌شود.»
سخنگوی طالبان در ادامه با اشاره به اقدامات انجام‌شده توسط حکومت افغانستان خاطرنشان کرد: «ما از تمامی امکانات و ظرفیت‌های داخلی برای ارائه خدمات به هموطنان بازگشتی استفاده می‌کنیم. برنامه‌هایی از قبیل ثبت‌نام و احراز هویت، ارائه خدمات درمانی اولیه، توزیع مواد غذایی، اسکان موقت، انتقال به مناطق محل سکونت و پرداخت کمک‌های نقدی در حال اجراست. با این حال، با توجه به حجم انبوه مهاجران، این اقدامات به‌تنهایی کافی نبوده و نیازمند حمایت‌های بین‌المللی هستیم.»
از سوی دیگر، خورخه گالیندو، سخنگوی سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) در سازمان ملل متحد، با ابراز نگرانی از تشدید این بحران هشدار داد که افغانستان به‌تنهایی قادر به مدیریت بازگشت بیش از ۹۰۰ هزار مهاجر از ابتدای سال ۲۰۲۵ میلادی نخواهد بود. بر اساس آخرین گزارش‌های این نهاد بین‌المللی، تنها در ماه ژوئن ۲۰۲۵، حدود ۴۵۰ هزار تبعه افغانستانی از ایران به خاک افغانستان بازگشته‌اند. این در حالی است که از اول ژانویه ۲۰۲۵ تاکنون، بیش از ۱٫۲ میلیون نفر مجبور به ترک ایران شده‌اند که نیمی از آن‌ها به‌صورت اجباری و در قالب اخراج از خاک ایران خارج شده‌اند.
افزایش چشمگیر شمار بازگشت‌کنندگان از ایران، نگرانی‌های جدی در مورد تشدید بحران انسانی در افغانستان را به‌دنبال داشته است. سازمان‌های امدادی بین‌المللی هشدار داده‌اند که زیرساخت‌های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی افغانستان ظرفیت پذیرش این حجم از بازگشت‌کنندگان را نداشته و منابع موجود حتی برای تأمین نیازهای اولیه این افراد نیز کفایت نمی‌کند.
در این شرایط، گروه طالبان و نهادهای بین‌المللی فعال در افغانستان در تلاش هستند تا با همکاری مشترک، راهکارهای عملی برای کاهش فشار ناشی از این بحران و ارائه خدمات ضروری به مهاجران بازگشتی بیابند. با این حال، ادامه روند بازگشت اتباع افغانستانی از ایران و عدم تخصیص کمک‌های مالی کافی از سوی جامعه جهانی می‌تواند به بحرانی چندبعدی در افغانستان منجر شود که پیامدهای آن فراتر از مرزهای این کشور خواهد بود.
