به گزارش خبرگزاری مهاجر، در ماههای اخیر، مسدود شدن مکرر سیمکارتهای مهاجرین افغانستانی در ایران به یکی از دغدغههای جدی این جامعه تبدیل شده است. با وجود ارائه مدارک قانونی و ثبت اطلاعات در دفاتر رسمی اپراتورها، بسیاری از مهاجرین با قطع ناگهانی و بدون اطلاع سیمکارتهای خود مواجه شدهاند؛ موضوعی که اپراتورها آن را به نبود «کد فیدا» نسبت میدهند.
الزام به کد فیدا؛ راهحل یا مانع؟
از ابتدای سال ۱۴۰۳، داشتن «کد فیدا» بهعنوان شناسه اتباع خارجی برای فعالسازی سیمکارت الزامی شده است. با این حال، گزارشهای متعدد حاکی از آن است که حتی پس از دریافت این کد و ثبت مدارک، برخی سیمکارتها همچنان بهصورت مکرر مسدود میشوند. در مواردی، کاربران مجبور به پرداخت مبالغی بین ۲۵۰ تا ۶۰۰ هزار تومان برای وصل مجدد شدهاند؛ هزینههایی که بدون شفافیت و پاسخگویی مناسب دریافت میشود.
تبعات اجتماعی و امنیتی
قطع ارتباط تلفنی برای مهاجرین، تنها یک اختلال فنی نیست؛ بلکه پیامدهایی چون بلاتکلیفی، اختلال در امور روزمره، قطع ارتباط با خانواده و حتی تهدید امنیتی را در پی دارد. برخی افراد بهناچار اقدام به خرید سیمکارت با نام ایرانیان کردهاند؛ اقدامی که میتواند زمینهساز مشکلات حقوقی و امنیتی جدیدی باشد.
خلأ نظارتی و ضرورت پاسخگویی
با توجه به گستردگی این مشکل، پرسشهایی جدی مطرح است:
– چه نهادی مسئول نظارت بر عملکرد اپراتورها در قبال اتباع خارجی است؟
– چرا با وجود ثبت کامل مدارک، سیمکارتها بدون هشدار قطع میشوند؟
– مبالغ دریافتی بابت وصل مجدد بر چه مبنایی تعیین شده و چگونه هزینهها مدیریت میشود؟
در شرایطی که بخش قابلتوجهی از مهاجرین افغانستانی در ایران متولد شده و سالهاست در کشور زندگی میکنند، استمرار این روند میتواند به بیاعتمادی گسترده و آسیبهای اجتماعی منجر شود. انتظار میرود نهادهای مسئول با شفافسازی فرآیندها و ایجاد سازوکارهای پاسخگو، از تکرار این مشکلات جلوگیری کنند.
