علیرضا متولي در پاسخ به پرسشی درباره تصورش از جامعه مهاجران افغانستاني گفت: «اعتقادم بر اين است كه حوزه فرهنگي زبان فارسي مرزي نميشناسد. هرجا که به زبان فارسی سخن میگویند، آنجا را ایران میدانم. تلاش من این است که مرزهای ذهنی شکسته شود و همان طور که دختر ایرانی را میبینم، دختر نسل زد افغانستانی را هم ببینم. چرا که مشکلات هردو مشترک است و تفاوتی وجود ندارد.»
او با اشاره به برخی نگاههای کلیشهای و ناقص به جامعه مهاجر افزود: «متأسفانه هنوز در ذهن عدهای، مهاجر تنها یک کارگر یا فرد غیرایرانی است. قوانین ناکامل مانند قانون تابعیت نیز این ذهنیتها را تقویت میکنند. نقص در سیستم است، نه در مهاجر.»
او در پاسخ به پرسش از پدیده «بیوطنی» یا «دو وطنی» دختران و پسران نسل زد گفت: «تا زمانی که تفکیک در حوزههای فرهنگی روشن نیست، نمیتوان به نتیجه رسید. بسیاری الگوهای غربی را تقلید و ترویج میکنند که این بیراهه است. اصل و ریشه فرهنگ، مادرانگی است؛ وقتی مادر توانمند شود، زن و دختر و پسر نیز توانمند میشوند. بنابراین، کار فرهنگی باید بر محور مادرانگی و تقویت مادران باشد.»
او راهکار را در معرفی چهرههای موفق مهاجر به جامعه میزبان دانست و اضافه کرد: «باید با کارگردانان، هنرمندان و فعالان فرهنگی ایرانی ارتباط گرفت، مسیر را ترسیم کرد و از طریق رسانه، نشریه و سایت، مهاجران موفق افغانستانی را معرفی کرد. اگر تاکنون این کار انجام نشده، تقصیر خود ماست.»
/پایان/
