به گزارش خبرگزاری مهاجر، وی با اشاره به ریشههای تاریخی اختلافات، از جمله مناقشه بر سر خط دیورند و طرح ایده «پشتونستان» از سوی افغانستان، یادآور شد که سیاست «عمق استراتژیک» پاکستان برای استقرار حکومتی همسو در کابل تاکنون موفقیت چندانی نداشته است.
عقیل در ادامه خاطرنشان کرد که در دوره دوم حکومت طالبان، تنشها شدت یافته و کابل به «پناهگاه دشمنان پاکستان» بدل شده است. او افزود: «پاکستان امروز به مرزهای صبر رسیده و برخی معتقدند زمان پاسخ با زبان زور و اسلحه فرا رسیده است.»
این مورخ پاکستانی همچنین به نقش اسلامآباد در میزبانی از میلیونها مهاجر افغان در دوران جنگ شوروی و حضور آمریکا اشاره کرد و گفت که این اقدامات انساندوستانه هیچگاه با قدردانی طالبان همراه نبوده است.
بحرانهای امنیتی و چالشهای کنونی
– تحریک طالبان پاکستان (TTP): استفاده این گروه از پناهگاههای امن در افغانستان، یکی از مهمترین تهدیدهای امنیتی برای پاکستان محسوب میشود.
– نزدیکی کابل به دهلی نو: موضع سخت اسلامآباد علیه TTP، موجب نزدیکی بیشتر افغانستان به هند شده و امنیت مرزهای غربی پاکستان را در معرض خطر قرار داده است.
راهکارهای پیشنهادی برای خروج از بنبست
– تعامل مردمی: ارسال پیام دوستی به مردم افغانستان و تقویت روابط اجتماعی.
– توسعه اقتصادی: ایجاد محیطی مناسب برای تجارت و سرمایهگذاری، بهویژه تشویق تاجران افغان به سرمایهگذاری در پاکستان.
– پرهیز از اخراج گسترده مهاجران: جلوگیری از اقداماتی که میتواند به تقویت لابیهای ضدپاکستانی منجر شود.
این تحلیل نتیجه میگیرد که گسترش روابط دوستانه میان افغانستان و پاکستان نهتنها به سود مردم دو کشور است، بلکه میتواند پایهای برای امنیت پایدار در مرزهای غربی پاکستان فراهم آورد.
