ناگفته هایی درباره سفارت افغانستان در تهران در دوره های مختلف سیاسی
زمان ریاست جمهوری حامد کرزی مسئولان کشور ایران از کرزی درخواست کردند تا فردی معتمد را از طرف خود برای سرپرستی سفارت در تهران اعزام نماید تا بتوانند به طور مستقیم با کرزی در ارتباط باشند. بنابراین محمد عمر داوودزی رئیس دفتر کرزی به تهران اعزام شد. پیش و پس از محمد عمر داوودزی سرپرستی سفارت به دست تاجیک ها و حزب جمعیت بوده است.
پس از دوره کرزی و در زمان ریاست جمهوری اشرف غنی، عبدالغفور لیوال که از فرهنگیان و ادیبان زبان پشتو بود، توسط اشرف غنی با سمت سفیری به تهران اعزام شد. لیوال پس از به قدرت رسیدن طالبان از مقام خود استعفا داده و به خارج از کشور رفت. او نه چهره‌ی سیاسی به آن شکل بود که با سفارت در تهران برنامه‌های سیاسی خود را پیش ببرد و نه فضای فرهنگی و ایران مطابق میلش بود چرا که چنانچه گفته شد بیشتر در حوزه زبان و ادبیات پشتو فعالیت میکرد.
بعد از استعفای لیوال، عبدالقیوم سلیمانی که برادرزاده‌ی اسماعیل‌خان است از سوی امیرخان متقی وزیر خارجه طالبان به عنوان سرپرست سفارت مقرر گردید. در سفری که متقی وزیر خارجه طالبان در زمستان سال گذشته به ایران داشت نیز سلیمانی سرپرست سفارت همراهش بود. سفارت افغانستان در تهران جز سفارت‌های پر درآمد افغانستان محسوب میشود. با توجه به حضور چهار میلیونی مهاجرین افغانی در ایران این درآمد طبیعی است. بدنه‌ی سفارت و دیپلماتان نیز اکثراً متعلق به حزب جمعیت اسلامی بودند. آنها و افراد وابسته به جمعیت بیشتر از همه برای این تغییرات بوجود آمده صدا بلند کردند. طبیعی است. درآمد هنگفتی را از دست داده‌اند. درآمدی که در این یک و نیم سال گذشته نظارت خاصی هم روی آن نبود.
شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان متشکل از رهبران جهادی که فعلاً اکثرشان در ترکیه ساکن هستند نیز بیانیه‌ای علیه این واگذاری صادر کرده بود.البته بیانیه را فقط عطامحمد نور در صفحه‌اش منتشر کرد و سایر رهبران این شورا آن بیانیه را همرسان نکردند. اما این شورا در مورد واگذاری کنسولگری افغانستان در استانبول ترکیه به طالبان تا هنوز سکوت کرده و بیانیه‌ای نداده است. واگذاری سفارت افغانستان در تهران طوری انعکاس خبری یافت که گویا اولین سفارت افغانستان در خارج از کشور است که تسلیم طالبان میشود.
حال آنکه قبل از آن نیز سفارت افغانستان در پاکستان، چین و روسیه نیز تحویل طالبان شده بود. همچنین سفارت افغانستان در واشینگتن بیش از یکسال است که بسته شده و قبل از آن نیز حساب‌های بانکی سفارت مسدود شده بود. اما باز هم بازخورد آن چنانی رسانه‌ای نداشت. در کل سفارت‌های افغانستان در خارج از کشور بعد از روی کار آمدن طالبان هر کدام به طریقی بسته به اینکه سفیر وابسته به کدام شخص و یا گروه سیاسی بوده و یا موضع کشور میزبان در مقابل طالبان چه بوده است بصورت کج‌دار و مریز به فعالیت خود ادامه میدهند. اگرچه شاید ارتباط سیاسی با وزارت خارجه طالبان نداشته باشند اما ارتباط اداری دارند و ناگزیرند که در بعضی موارد از آنها به عنوان مرکز کسب تکلیف کنند.
منبع: اخبار جهادی
