به گزارش خبرگزاری مهاجر؛ بیشتر از 7 هزار تن از پناهجویان افغانستانی در تاجیکستان مشغول به کار و گذران زندگی هستند. بیش از نیمی از این تعداد را زنان و دختران شامل می شوند. اکثر این پناهجویان در هنگام سقوط دولت پیشین افغانستان و تسلط مجدد طالبان بر کشور به دلیل ترس از آزار و اذیت این گروه مجبور به مهاجرت به تاجیکستان شده اند.
یکی از فعالین زن افغانستانی به نام فرشته حسینی پنج ماه قبل از تسلط طالبان بر کشور، به تاجیکستان پناه آورده بود. او اکنون بیشتر از دو سال است که به جای نوشتن به طراحی لباس و خیاطی روی آورده است.
به خانه کوچکی که در شهر وحدت اجاره کرده، رفتم. فرشته با کمک شوهر و فرزندانش نمونه‌هایی از کارهایش را به من معرفی کرد.
می گوید دو سال پیش حتی تصور نمی‌کرد که روزی ممکن است خودش به خیاطی مشغول شود و لباسهای ملی کشورش را در میان تاجیکان این سوی رود آمو تبلیغ کند:
«در افغانستان در بخش صنایع دستی با خانمها پروژه تطبیق می‌کردیم (انجام می‌دادیم). فکر نمی‌کردم روزی خودم بشینم با تار و سوزن گل بدوزم، طراحی کنم و به فروش برسانم. فکر می‌کردم ما تحصیل کردیم و من همیشه با کاغذ و قلم باید کارداشته باشم. زمانی که ما به تاجیکستان مهاجر شدیم، واقعاً برای من سخت بود. تقریباً چهار ماه اول فقط گریه می‌کردم.»
اکنون در کنار انجام کارهای روزگار و تربیت فرزندان، طراحی لباس و خیاطی هم بخشی از مشغولیت‌های هر روزه فرشته شده است. او تا حالا دهها دست لباس رایج در میان زنان و دختران افغانستان را تهیه کرده است.
فرشته حسینی در این باره گفت: «انواع گوناگون دوختها را انجام می‌دهم، از جمله پنوچی، بلوچی، گرافدوزی، آیینه دوزی، پختدوزی. بلوچی و پنوچی یک دوختی هست که چندین سال سابقه دارد و بیشتر مردم ولایتهای سمنگان، جوزجان، بغلان، تخار و قندوز تولید می‌کنند و تجارت می‌شود: یا به ایران صادر می‌شود، یا به دبی و همچنین کشورهای دیگر. مردم ولایت نیمروز که در ولایتهای هم‌مرز ایران زندگی می کنند، خودشان این نوع لباس را استفاده می‌کنند و می‌پوشند.»
دلبستگی فرشته حسینی به هنر طراحی و تهیه لباس، وضع مالی اورا بهتر و راهش را به صنعت مد تاجیکستان باز کرد. بویژه، لباسهای دستدوزی او بیشتر مشتری دارند. رونق کارش تقاضا کرد تا زنان دیگر پناهنده را به این کار جذب کند.
سازمان محلی«کودکان، مهاجران و شهروندان نیازمند» که از سوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان حمایت می‌شود، به فرشته و چند زن دیگر پناهنده دست یاری داد تا طرحهایشان را برای هفته مد تاجیکستان آماده کنند.
این سازمان محلی یک کارگاه خیاطی را یک رایگان در اختیار فرشته و پناهندگان دیگری مانند او گذاشت. آنها طرحهای آماده کرده خود را در این کارگاه خیاطی می‌کنند. می‌شود گفت که راه رسیدن این بانوان پناهنده افغان به هفته مد تاجیکستان از این کارگاه کوچک آغاز می‌شود.
فرشته می‌گوید: «ما افغانها ۱۲ نفر بودیم، همه گروهی کار کردیم، همراه با طراحان تاجیک. لباسهای افغانی و تاجیکی را با سبک اروپا آماده کردیم تا بتوانیم به مردم معرفی کنیم که طرههای افغانی و تاجیکی هم می‌تواند به سبک اروپایی باشد.»
درخشش فرشته و دوستانش در دهمین دور هفته مد تاجیکستان در دو ماه پیش، به آنها الهام بخشید و حالا می‌خواهند در صنایع مد جدی مشغول شوند.
در تفاوت با آنها، صدها زن دیگر پناهنده افغان در تاجیکستان با بیکاری، فقر و مشکلات دیگر اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند. اما فرشته باور دارد که مهاجرت نمی تواند مانغ پیشرفت یک زن افغان شود. حالا او بیشتر از وضعیت زنان و دختران در داخل افغانستان نگران است.
او می گوید: «بعد از بازگشت طالبان به قدرت درافغانستان مکتبها و دانشگاهها بسته شدند. یک سالن آرایشگری به خاطر امرار حیات یک خانواده هست. مثلاً یک زن فامیل ندارد، مرد ندارد، نان آور خانه ندارد، می‌تواند از آن طریق روزی حلال به دست بیاورد. اخرآ سالنهای آرایشگری بستند. باید جامعه جهانی صدای زنان و دختران افغان را بشنود. درست است که حالا حکومت در دست طالبان است. طالبان باید آن گونه حکومتداری کند که مردم از آنها راضی باشد. نمی‌شود با قید ساختن و محروم کردن خانمها از کار و تحصل حکومتداری کرد. در کل دنیا اسلام وجود دارد، اما به این حدی که در افغانستان هست، نیست.»
فرشته با شوهر و فرزندانش می‌خواهد به کانادا پناهنده شود. در صورت تحقق این رؤیا، او باور دارد که تجربه اندوخته‌اش در زمینه طراحی لباس، خیاطی و دستدوزی در تاجیکستان به درد او و خانواده‌اش در کانادا هم خواهد خورد.
منبع: بی بی سی فارسی
