به نقل از نشریه معتبر «دیپلمات» و بر اساس گزارشی از فیلیپ اسماکر که توسط خبرگزاری مهاجر بازتاب یافته است، در سایه این سیاستها، محدودیتهای مهاجرتی علیه شهروندان این دو کشور، بهویژه دانشجویان، با توجیهات امنیتی تشدید شده است. این محدودیتها حتی افرادی را که در خاک آمریکا حضور دارند یا با تهدید جدی سرکوب سیاسی در کشورهای خود روبهرو هستند نیز شامل میشود.
نویسنده با اشاره به وضعیت پناهجویان افغان، بهویژه آن دسته که به پشتوانه وعدههای گذشته واشینگتن و در راستای مأموریتهای نظامی آمریکا به این کشور پناه آوردهاند، خاطرنشان میکند که بسیاری از آنان اکنون با پایان قریبالوقوع وضعیت اقامت ویژهشان در ماه جولای، در بلاتکلیفی به سر میبرند. هنوز شمار زیادی موفق به دریافت اقامت دائم (گرینکارت) نشدهاند.
از سوی دیگر، چهرههای شاخص مخالف طالبان، نظیر احمد ولی مسعود، از دریافت روادید برای حضور در فعالیتهای سیاسی و بشردوستانه در آمریکا محروم ماندهاند.
دولت ترامپ با قرار دادن طالبان در فهرست «سازمانهای تروریستی جهانی ویژه» و با استناد به عدم امکان تأیید هویت یا صدور گذرنامه از سوی این گروه، تمامی سازوکارهای مهاجرتی مرتبط با افغانستان را به حالت تعلیق درآورده است؛ روندی که در مورد میانمار – کشوری گرفتار در جنگ داخلی و تحت تأثیر حمایتهای تسلیحاتی و سیاسی چین – نیز پیاده شده است.
به گفته نویسنده، روایتهای مهاجرانی که با وجود موانع موفق به ورود به آمریکا شدهاند – مانند تون لین، فعال برجسته میانماری – گویای تضعیف تصویری است که روزگاری ایالات متحده به عنوان حامی آزادی و دموکراسی از خود ارائه میداد.
در این وضعیت، شمار زیادی از پناهجویان به ناچار به شیوههایی غیرقانونی از جمله ازدواجهای صوری یا اقامت بدون مجوز متوسل شدهاند؛ اقداماتی که از سوی دولت ترامپ بهعنوان دلیلی برای تشدید محدودیتها تلقی میشود.
در جمعبندی، مقاله نشریه دیپلمات بر این نکته تأکید میورزد که این سیاستهای نوین مهاجرتی، در تقابل با اصول اساسی پناهندگی در تاریخ ایالات متحده، نهتنها ارزشهای لیبرال این کشور را تهدید میکند، بلکه جان هزاران پناهجو را به مخاطره انداخته و در نتیجه، موجب تحکیم رژیمهای سرکوبگر شده است. در چنین فضایی، تنها نمادهایی نظیر تندیس آزادی باقی ماندهاند که در تضاد با واقعیت، همچنان پیام پناه به ستمدیدگان جهان را مخابره میکنند.