هشدار: دیگر کسی برای کشته شدن «ما فاشیست‌ها» دل نخواهد سوزاند
ستمکش گر آهی برآرد ز دل
زند سوز او شعله در آب و گل
سعدی
گاهی با خودم می‌گویم تو که آن همه سال در ایران زندگی کردی و می‌دانی همه‌ی مردم این‌‌گونه نیستند، تو دیگر چرا از ایرانی بودن خودت در این اوضاع و احوال، این‌چنین شرمسار شده‌ای؟ تو مگر همانی نبودی که وقتی در آمریکا کنار معترضان به نسل‌کشی اسرائیل در غزه قرار می‌گرفتی، به آنها توضیح می‌دادی که همه‌ی مردم ایران شبیه این مهاجران ایرانی که برای نسل‌کشی فلسطینیان کف و سوت می‌زنند و پرچم اسرائیل بالا می‌برند، نیستند، مردم ایران نسبتی با این هیولاهایی ندارند که اینجا دارید می‌بینید، آنان همبسته با مظلومان و ستمدیدگان جهان و مقاومت‌شان مقابل ستمگران متجاوز و غارتگرند،
پس تو دیگر چرا؟
آخر سر حتی تو نیز تحت تاثیر آن‌چه در شبکه‌های اجتماعی از سیل حملات و نفرت پراکنی ایرانی‌ها نسبت به مهاجران افغانستانی می‌بینی، داری باور می‌کنی که هم‌میهنانت یک مشت فاشیستند؟
چنین نیست، چنین نبوده و نیست اما هم‌اکنون چهره‌ای از ایران، شوربختانه نه به دست بیگانگان و دشمنان ایران، بلکه به دست برخی از خود ایرانیان ساخته شده و به جهانیان نمایش داده می‌شود که به شدت نژادپرست است، نژادپرست با تمام ویژگی‌های ترسناک و ضدانسانی‌اش، از تبعیض‌گذاری در اشتغال و تحصیل گرفته تا لینچ کردن و انسان‌زدایی از انسان‌هایی شبیه خودمان و در نهایت، اخراجشان از خاکی که به آن پناه آورده‌اند، نه چون متجاوزان اسرائیلی، که چون خواهری به خواهر خود و برادری به برادرش.
یادم می‌آید در اوایل جنگ اوکراین، وقتی تصاویری از بعضی سربازان اوکراینی منتشر شد که بازوبندهایی با نشان نئونازی بسته بودند، من خود به شخصه تمام حس همدردی‌ام را با اوکراینی‌ها از دست دادم.
البته که مقایسه‌ی جنگ اوکراین که با خواست پیوستن اوکراین به ناتو و احساس خطر روسیه از این بابت شروع شد، با تجاوز اسرائیل و آمریکا به ایران که در میانه‌ی مذاکرات صلح‌آمیز ایران با آمریکا اتفاق افتاد، قیاسی مع‌الفارق است و از همین روست که در تمام آن دوازده روز تجاوز اسرائیل، همبستگی آزادگان جهان از هر نژاد و ملیتی را با ایران داشتیم.
حال چرا داریم به دست خودمان از خودمان در اذهان جهانی انسان‌زدایی می‌کنیم؟ چرا می‌خواهیم ما را سرجمع به‌عنوان فاشیست‌هایی بشناسند که یک فاشیست دیگر به آسمان و خاکشان تجاوز کرده، و دیگر نسبت به هر بلایی که بر سرمان بیاید بی تفاوت شوند؟
شاید بگویید غرب که همیشه از ایرانیان و مردمان خاورمیانه انسان‌زدایی کرده، بگذار این بار هم بکند، چه باک.
اما جهان تنها غرب و پروپاگاندایش نیست. اذهان جهانی شامل میلیون‌ها فلسطینی، یمنی، آفریقایی، افغانستانی و… همچنین میلیون‌ها ضدفاشیست و معترض به جنگ‌های امپریالیستی نیز می‌شود.
ما که فقط آنها را در کنارمان داشتیم، چرا از خودمان ناامیدشان کنیم و از آن‌چه هستیم باز هم تنهاتر شویم؟
والامنشی فلسطینی‌ها را به یاد بیاوریم که حتی به گروگان‌های اسرائیلی آسیبی نمی‌زدند چرا که در زمان اسارت، در جایگاه ضعیف‌تری به نسبت آنها قرار داشتند. افغانستانی که نه ما را از خانه و زمین‌هایمان بیرون رانده، نه نسل‌کشی‌مان کرده، نه در سرزمین‌مان رژیم آپارتاید به راه انداخته. برای زیستن در کنار خواهران و برادرانش آمده. بگذاریم همه همچنان ما را به آن خوی مهمان‌نوازی بشناسند که به آن شهره بوده‌ایم، نه به مذموم‌ترین خلق و خوها که از آن فاشیست‌های متجاوز به میهن‌مان بوده و است و نه از آن ما.
