رک و راست، واضح و شفاف، صریح و بی تعارف، نتیجهٔ کل فرآیند یک‌ونیم‌سالهٔ انسانیت‌زدایی از افغانستانی‌ها حالا در گوش ما زنگ می‌زند. ویدیوی هولناکی منتشر شده است از دو جوان، که با ماشین به تعقیب کودکی می پردازند که متوجه شده‌اند افغانستانی است و می‌خواهند زیرش کنند. چرا؟ فقط چون افغانستانی است.
اگر همهٔ پژوهشگران جمع می‌شدند و قصد نمایش نتیجهٔ فرآیند انسانیت‌زدایی در یک جامعه را داشتند، به اندازهٔ این ویدیو نمی‌توانستند موفق شوند. آن دو جوانی که قصد کرده‌اند تا با خنده و خیلی عادی یک کودک بکشند، بین ما زندگی می‌کنند. فردا در اتوبوس یا مترو با آنها مواجه می‌شویم، انسان‌های عادی و معمولی که دو سال است صفحه تلفن همراه‌شان را باز کرده‌اند، شنیده‌اند ۱۷ میلیون مهاجر افغانستانی در کشور مشغول غارت آنهاست. خوانده‌اند این‌ور تجاوز کرده‌اند و آن‌ور آدم‌کشی. شنیده‌اند تا سه سال دیگر ۷۰ میلیون می‌شوند و از این جعلیات. توییتر را باز کرده‌اند از کثیفیِ آنها خوانده‌اند. اینستاگرام را باز کرده‌اند و از وحشی‌بودن و بربریت افغانستانی خوانده‌اند. روزنامه را باز کرده‌اند و دیده‌اند نوشته است افغانی‌ها هم آدم شده‌اند می‌خواهند نمایندهٔ مجلس شوند.
تلویزیون را باز کرده است و از چشم‌بادامی‌های ترسناک شنیده‌اند و مقام مسئول را دیده‌اند که هرچه کم‌کاری و معضل و مشکل است به دوش افغانستانی‌ها انداخته است.دو سال تمام در گوش و چشم آنها پر شده است از اینکه افغانستانی خطر است، تهدید است، دشمن تو است، وجوه انسانی ندارد، فقط دستگاه تولیدمثل است، فرهنگ و تمدنی ندارد، وحشی است متجاوز است و امروز نتیجه: «افغانی دیه نداره. بزنش.» مشخص نیست چه قدر از این اتفاقات در این ماه‌ها رخ داده است و فیلمی بیرون نیامده است. اما امروز همهٔ سکوت‌کنندگان هم مقصرند، همهٔ کسانی که ترجیع‌بند کلام‌شان این بود که «من نژادپرست نیستم، اما پارک سر کوچه پر افغانی بود …» همهٔ آنهایی که دیدند که اعتراض اصلی به انسانیت‌زدایی است و بعد دوباره تکرار کردند مهاجر غیرقانونی در هیچ کشوری پذیرفته نیست و اعتراض به این فرآیند ضدانسانی و ضداخلاقی را به پذیرش مهاجر غیرقانونی تبدیل کردند، ناجوانمردانه. همهٔ آنهایی که گفتند خودمان آن‌قدر مشکل داریم که وقت رسیدگی به مسئلهٔ مهاجرین را نداریم و نفهمیدند که اصلاً مسئله ماجرای مهاجرین نیست. مسئله انسان است که دارد ذبح می‌شود. این انسانیت‌زدایی یقیناً به افغانستانی‌ها ختم نخواهد شد. فردا شهرستانی. پس‌فردا فلان قومیت و روز دیگر فلان طبقه اجتماعی و راهی خطرناک شروع شده است. اما سه نکته:
۱. آنچه گفته شد نافیِ سهم مسئولیت اخلاقیِ آدم‌ها در مواجهه با فرآیند انسانیت‌زدایی نیست. دو جوان ترسناک امروز خود به قاتلین وحشتناکی تبدیل شده‌اند که قطعاً خودشان در این فرآیند سهیم هستند. انسان‌ها اتفاقاً در این شرایط بحرانی اجتماعی که زمین و زمان، آنها را به سمت هیولاشدن سوق می‌دهند باید با جوهرهٔ انسانیتِ خود مقاومت کنند و بایستند و انسان بمانند. اصلاً انسان‌بودن آدم‌ها در این موقعیت‌ها بروز و ظهور پیدا می‌کند، و الا روزمرگی که …
۲. فیلم را منتشر نمی‌کنم، چون هولناکیِ آنها فقط تشدیدکنندهٔ تنش و زخمی بر پیکرهٔ همه‌مان است. فقط بدانید پا به دوران ترسناکی گذاشته‌ایم.
۳. و نکتهٔ پایانی، دوستان افغانستانی حتماً می‌دانند که وضع شبکه‌های اجتماعی و این فیلم و مشابه آن، تمامیت جامعهٔ ایران را نمایش نمی‌دهد. بزرگ‌ترین دوستان و بهترین یاوران شرایط سخت افغانستانی‌ها از خود دوستان ایرانی‌شان بودند. حتی حالا که دو سال سعی کردند کینه و نفرت را در مغز همه‌مان بکارند باز هم دوستی‌های ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها را هیچ دو ملیت دیگری در جهان ندارند. بدانید که دوست‌داران ایرانی شما زیادند. شاید فقط صدا ندارند، یا در مارپیچ سکوت فرو رفته‌اند و …
