شوکت علی محمدی شاری، نویسنده و پژوهشگر مهاجر افغانستانی است که در سال ۱۳۴۸ در ولایت غزنی افغانستان چشم به جهان گشود است.
زندگینامه شوکت علی محمدی شاری:
شوکت علی محمدی شاری، نویسنده و پژوهشگر مهاجر افغانستانی است که در سال ۱۳۴۸ در ولایت غزنی افغانستان چشم به جهان گشوده است. او به ایران مهاجرت کرد و هم اکنون درشهر قم ساکن است، ابتدا درسهای حوزوی را خواند و سپس به ادبیات و روزنامه نگاری و کارهای پژوهشی روی آورد. عمده ی کارهای پژوهشی شاری در باره ی زبان فارسی و فرهنگ هزارگی است. محمدی شاری همچنین در گردانندگی تشکلهای ادبی فعال است. او مدیر انجمن کلمه بوده و فعالیتهای ارزشمندی در این باره انجام داده و همچنان به کارهای ادبی و پژوهشی مشغول است.
تحصیلات شوکت علی محمدی شاری:
شوکت علی محمدی شاری در سال ۱۳۶۷ وارد حوزه علمیه ذوالفقار اصفهان شد. او به مدت ۶ سال مقدمات و اصول فقه، معالم و لمعه را (بخش اعظم آن را) خواند و در سال ۱۳۷۳ وارد حوزه علمیه قم شد. محمدی شاری در سال ۱۳۸۱ این سطح را تمام کرده و مشغول پایان نامه نویسی شد و در سال ۱۳۸۳ پایان نامه کارشناسی ارشد فقه و معارف اسلامی – با گرایش علوم قرآن و حدیث- را با عنوان «پرتو نبی(قرآن) در شعر دری» بانمره ۱۹ دفاع کرد. به گفته خودش، راهنمایی پایان نامه را استاد دکتر محمود سرمدی و مشاوره آن را دکتر سعدی به عهده داشتند. داوری پایان نامه اش را استاد رضا بابایی به عهده داشت.
شوکت علی محمدی شاری در سال ۱۳۸۴ وارد مؤسسه علوم انسانى، در رشته علوم تربیتی شد. سال ۶۷ بود که با همکاری جمعی از دوستانش نشریه ی فکرى- فرهنگی «بلاغ» را منتشر کرد. به مدت ۸ سال سردبیری این بخش به دوش محمدی شاری بود. دو سال است که مدیریت اجرایی و دبیری بخش ادب و فرهنگ را انجام می دهد. شوکت علی محمدی شاری در سال ۱۳۸۰ با مؤسسه ی امام شناسی همکاری می کرد و مدیریت داخلی آن را به عهده داشت.
آثار شوکت علی محمدی شاری:
از آثار شوکت علی محمدی شاری میتوان به کتاب “در اوستایی در صدف لهجه” از ایشان اشاره کرد که از انتشارات صبح امید در کابل به چاپ رسیده است. این کتاب سایر مولفه های هویتی در کنار کهن بودگی زبان و بومی بودن و آریان تباری انسان هزاره را روایت می کند.
