یک مهاجر نوجوان افغانستانی که دو سال پیش پس از ورود به بریتانیا به بوکس روی آورد و اخیرا در مسابقاتی در سطح این کشور قهرمان شد، امیدوار است در آینده به موفقیت‌های بیشتری در این رشته ورزشی برسد.
به گزارش خبرگزاری مهاجر، احسان کریمی که ۱۸ سال دارد و در شهر بریستول انگلستان زندگی می‌کند در ورزشگاه «سویت‌باکس» در جنوب این شهر زیر نظر جان کانوی، مربی بوکس، تمرین می‌کند.
این نوجوان و خانواده‌اش در سال ۲۰۲۱ از کابل، پایتخت افغانستان فرار کردند و در نزدیک این ورزشگاه در ناحیه ردکلیف، بریستول اسکان داده شدند.
آقای کانوی می‌گوید: «کاملاً بی‌سابقه است که فقط دو سال تمرین داشته باشید و یک قهرمانی کسب کنید.»
آقای کانوی که از مالکان ورزشگاه «سویت‌باکس» است، از طریق یکی از دوستانش با پدر احسان آشنا شد و به خانواده‌اش پیشنهاد عضویت در این ورزشگاه را داد. او می‌گوید وقتی احسان در ۱۶ سالگی شروع به شرکت در کلاس‌های بوکس کرد «به سرعت استعداد خود را نشان داد».
احسان می‌گوید طی دو سال بعد از آن و قبل از رفتن به «مسابقات قهرمانی توسعه ملی» در شهر کناک در اکتبر ۲۰۲۳، او سخت تلاش و تمرکز کرد و از میان ۹ مسابقه توانست برنده هشت مسابقه شود.
او می‌گوید که «بسیار خوشحال» شده بود که به مسابقات ملی قهرمانی جوانان در وزن ۶۷ کیلوگرم راه یافت:
«خیلی سخت کار کردم، خیلی سخت تمرین کردم و تمام این سختی‌ها را پشت سر گذاشتم تا این که قهرمان شدم…خانواده‌ام بسیار خوشحال بودند، به خصوص پدر و مادرم که مرا بسیار تشویق کردند و من تلاش خواهم کرد تا شادی بیشتری را برای خانواده ام به ارمغان بیاورم.»
آقای کانوی اضافه کرد: «بازی‌های فینال در چندین جا پی هم برگزار شد. انتظار می‌رفت که باتجربه‌ترین فرد گروه پیروز شود… اما احسان آنها را شکست داد…او هر بار که وارد بازی می‌شد پیشرفت می‌کرد تا این که در برابر افراد با تجربه‌تر نیز پیروز شد.»
او سه بار در هفته در باشگاه تمرین می‌کند و در ورزشگاه حال و هوای خوشی با دوستان زیادی که پیدا کرده است، دارد.
آقای کانوی می‌گوید که همه افراد آنجا واقعاً پس از تماشای موفقیت‌های احسان در یک چنین مدت کوتاه به او افتخار می‌کنند.
آقای کانوی می‌افزاید: «واقعا خوشحالم که توانستیم به او کمک کنیم و به او فرصتی را بدهیم و او هم با همه وجود از آن استفاده کرد.»
احسان می‌گوید: «سویت باکس خانه دوم من است، برای همیشه از آنها بابت این فرصت سپاسگزارم… و تشکر ویژه از مربی‌ام، جان که در تمریناتم کمک زیادی به من کرده است.»
او مشتاقانه منتظر ادامه تمرین با دوستانش است و می‌گوید تلاش خواهد کرد در آینده به موفقیت‌های بیشتری دست یابد: «امیدوارم روزی قهرمان جهان شوم و قهرمان سرزمینم باشم و بتوانم قهرمانان دیگری را تربیت کنم.»
