با سلطه طالبان بر افغانستان جمعیت عظیمی از پناهنده گان افغانستانی به ایران مهاجرت کردند. طبق آمار به دست آمده، نزدیک به پنج ملیون مهاجر افغانستانی در ایران وجود دارد که فقط یک ملیون و پانصد نفر از آنها دارای مدارک معتبر قانونی، کارت آمایش و گذرنامه هستند و باقی آنها بدون هیچگونه مدرکی در ایران حضور دارند. همین مسئله باعث شده که دولت ایران به فکر سرشماری و نظام مند کردن حضور آنها در کشور بیافتد.
در پی این تصمیم مدتی است که این طرح در دفاتر پیشخوان اجرایی شده، اما هنوز مشکلات زیادی دارد که باعث به وجود آمدن صف های طویل روبروی دفاتر پیشخوان و کلاهبرداری از مهاجرین شده است. دفاتر پیشخوان اندکی هستند که امکانات لازم برای عکس برداری و انگشت نگاری این جمعیت میلیونی را دارند و این امر باعث ازدحام جمعیت و به اختلال انداخت فعالیت های دیگر دفاتر پیشخوان مانند خدمات سیمکارتی، عوارضی، سربازی، ثبت احوال، پست و… شده. این امر باعث نارضایتی مراجعه کنندگان، کارکنان و همسایگان شده.
یکی از کارکنان دفتر پیشخوان: ” 18 ساعت در روز کار می کنیم! “
متاسفانه ازدحام جمعیت بالاست و نیروهای ما توان پاسخگویی به همه مراجعین را ندارند به همین دلیل با مشکلات زیادی روبرو هستیم. تقریبا یک هفته است که از ساعت 8 صبح مشغولیم تا 11، 12 شب. در این بین نه نهار می خوریم نه شام. وقتی هم که میخواهیم دفتر را تعطیل کنیم برخی از آنها می گویند که تا کارمان را انجام ندهید از اینجا نمی رویم.
بیشتر کسانی که مراجعه می کنند اطلاعات دقیقی از خودشان ندارند. آنها شرایط تحصیل نداشته اند و حتی اسم پدر و مادر خود و آدرس محل سکونت خود را نمی توانند به ما اعلام کنند. همچنین به دلیل شغلشان مجبور به جابجایی اند و آدرس مشخصی ندارند. همه این مشکلات باعث می شود که خدمات رسانی برای ما سخت شود.
بعضی اوقات هجوم جمعیت آنقدر بالاست که مجبور می شویم از نیروی انتظامی بخواهیم برای ایجاد نظم نیرو بفرستند، ولی نیروی انتظامی نمی تواند ثابت در اختیار دفاتر باشد و بعد از رفتنشان اوضاع مثل قبل می شود. دولت باید برای این مشکلات تدبیری بیاندیشد تا این جمعیت به مرور زمان یا حداقل به ترتیب حروف اسم و فامیلشان مراجعه کنند.
ما مجبور به مهاجرت شدیم!
یکی از مهاجرین درباره دغدغه های این چند روزه می گوید: ” باور کنید هیچ کجا وطن آدم نمی شود. ما مجبور به مهاجرت شدیم، اگر در ایران گرانی هست کار هم هست اما در افغانستان هم گرانیست هم کار نیست! مهاجرین افغانستانی کار خود را ول می کنند و از صبح تا ظهر به این دفاتر مراجعه می کنند. حتی بعضی ها شب را با خانواده دم در این دفاتر می مانند.
رفتار کارکنان این دفاتر با ما خوب نیست و مدام می گویند: ” برای چه به اینجا می آیید، ما که به افغانستان کاری نداریم”. هیچ نوبت دهی و نظمی در این دفاتر نیست، می توانستند از اول بگویند روزی 100 نفر را قبول می کنیم تا بقیه تکلیفشان معلوم شود و اینقدر معطل نشوند.
منبع: سایت فرهیختگان
