حاج ناظر ابراهیمی که به مدت 5 سال یعنی از سال 1348 تا 1353 در شهر نجف اشرف خادم امام راحل بوده. ایشان امورات منزل امام را اداره و امین امام (ره) بوده است.
در سال 1348 پس از 5 سال خدمت، توسط نیروهای بعثی عراق دستگیر شد و پس از سه ماه زندانی بودن در زندان های عراق به ایران آمد. نزدیک به 50 سال در محله گلشهر در شهر مشهد زندگی می کرد.
حاج ناظر، آخرین خادم امام (ره) که در قید حیات بود، 21 خرداد 1401، در شب میلاد امام رضا (ع) در شهر مشهد به خاک سپرده شد.
حاج ناظر در یکی از خاطراتش می گوید:
روزی در خیابان، سه نفر عرب عقالی دیدم، (عقال پوشش سر مخصوص عرب ها) بهشان سلام کردم و می خواستم رد شوم که گفتند بایست، کجا می روی؟ جواب دادم، می روم بازار گوشت و سیب زمینی بخرم. من کارگر هستم. گفتند کارگر کی؟ گفتم خمینی این را که گفتم تعجب کردند و گفتند : انت قرایب الخمینی! ( قرایب به قوم و خویش می گویند.) برایشان توضیح دادم که من فقط کارگر هستم وقتی می خواستم خداحافظی کنم جلویم را گرفتند، آنجا بود که فهمیدم آنها نیروهای سری حسن البکر هستند.
در آخر مارا به مدت 61 روز زندانی کردند، در این 61 روز هر هفته همراه امام برای قرائت نماز به صحن حضرت امیر (ع) می رفتیم و باز به خانه امام باز می گشتیم.
یک روز به امام گفتم: قربانتان شوم یک دعا به من یاد بدهید که بخوانم. گفتند: فراموش نمی کنی؟ گفتم: اگر خدا توفیق دهد. پس از این که دعا را به من یاد داد دو سه بار برایم تکرار کرد تا اینکه گفتم: انشاالله دیگر فراموش نمی کنم.
حضرت امام به همه طلبه ها چه ایرانی، چه افغانی، چه پاکستانی، چه لبنانی و … شهریه برابر می داد. به هرکس سی دینار می داد، به یک نفر هم نگفت بیا این نیم دینار بیشتر برای تو باشد.
تا موقعی که ایشان زنده بود مقلد آقا بودیم. یادم می آید تقریبا ساعت 8 بود که رادیو خبر رحلت امام را اعلام کرد، همان جا بیلم را انداختم و تا خانه گریه کردم. صاحب کارم آمد و به من گفت کار را تعطیل نکن، به او گفتم برو که امروز کار بر ما حرام است. سه چهار روز تمام مسجد ها تعزیه بود.
