نمایش مستند فرهت ، زندگی پزشک افغانستانی در جشنواره سینما حقیقت
دکتر احمد شاه فرهت ، فوق تخصص نوزادان ساکن مشهد و در بیمارستان امام رضا مشغول به خدمت است. وی تحصیل خود در رشته پزشکی را در افغانستان به پایان رساند ولی به دلیل سختی زندگی در افغانستان به ایران مهاجرت کرد و کارش که نجات جان بیماران بود را در ایران شروع کرد.
داستان فرهت ، داستان بسیاری از متخصصان قشر شریف مهاجر است، که تمام دارایی و استعدادشان را به کشور دومشان آورده اند و دلسوزانه در آن به خدمت پرداخته اند . بسیاری از نوزادانی که بخاطر طبابت دکتر فرهت جانشان نجات یافته اکنون دانشجویان ایشان هستند.
امیر اطهر سهیلی، کارگردان مستند «روایت فرهت» است. او پیش از این فیلم‌‌های داستانی و مستند بسیاری ساخته که از جمله‌ی آثار مستندش می‌توان به مجموعه‌ی 12 قسمتی «یکی از ما» با موضوع کارآفرینان موفق و «تولد سرد» که درباره‌ی تولد عجیب یک کودک در روستایی از توابع خراسان است، اشاره کرد.
تم‌ها، قطعات و آواهای گوش‌آشنای افغانستانی حاصل هنر رضا فصاحت و گروه اوست که برای فضاسازی صوتی مستند بهترین انتخاب بوده. در یک نگاه کلی مستند به لحاظ تکنیکی و روایت فنی، پیچیدگی چندانی ندارد و همه چیز آرام و عادی پیش می‌رود.
مصاحبه با شاگردان، دوستان و خانواده علاوه بر گپ زدن با خود دکتر فرهت جرعه جرعه، مثل یک چای سبز افغانستانی، جملات را به خوردمان می‌دهد و ما از لابلای آن به آرامش و وقار طبیبانه‌ی او غبطه می‌خوریم که این همه رنج و درد و تبعیض نتوانسته‌اند کمرش را خم کند و رویش را ترش.
مستند «روایت فرهت» یک مستند کوتاه و سرراست است، متشکل از چند مصاحبه و همراهی با دکتر در محیط کارش و بیان جملاتی که همه یک مفهوم را می‌رسانند: احمدشاه فرهت یک انسان است و فارغ از مرز و ارض وظایف ذاتی خودش را انجام می‌دهد و برایش کابل و مشهد و هرکجای دیگر این کره‌ی خاکی، جایی برای زیستن است. هر کجا که آرامش باشد و مجالی برای مداوای درد دیگران، همانجا وطن فرهت است.
چندی پیش ، محسن رنانی عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان و از چهره های شاخص اقتصاد ایران در مورد دکتر احمد شاه فرهت، گفت : وی یکی از برجسته‌ترین فوق تخصص‌های نوزادان در ایران، خاورمیانه و آسیای مرکزی است. او که اکنون استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد است و چون تابعیت ایرانی ندارد، او را از حق ارتقاء به مرتبه دانشیاری و مقام استادی محروم کرده‌ایم. با این که ۳۶ سال است در ایران ساکن و شاغل است و ۲۵ سال است استاد دانشگاه مشهد است و در ایران درس خوانده و ازدواج کرده است، اما هنوز حق ندارد تابعیت ایران را داشته باشد.
پزشک افغانستانی اگر می‌خواست دوباره هم می توانست مهاجرت کند و در غربت دورتری روزگار به آسایش بگذراند و درآمد بهتری داشته باشد اما مگر نه این است که اگر افغانستان وطن سجلی فرهت ست، ایران هم وطن تمدنی او و دیگر هموطنان ما در تمام مرزهای ناکشیده و نانوشته است؟ ما ایرانیانی فراتر از این خطوط بسته‌ی جغرافیایی داریم، همدل یا همزبان، که جانشان به جانمان بسته است و جان هردوی مان به ایران …
