معضل گرانی کرایه خانه در استرالیا / پناهندگان در خطر بی خانمان شدن
در پی ادامه بحران گرانی اجاره خانه در استرالیا، بسیاری از پناهندگان در خطر بی خانمان شدن قرار گرفته اند. به گزارش خبرگزاری مهاجر به نقل از رادیو نشاط، طبق گزارش مرکز منابع پناهجویان «ASRC» ، بالغ بر 70٪ کسانی که برای دریافت کمک به این موسسه حامی مهاجران می آیند، مکان مناسبی برای اسکان ندارند.
معضل گرانی کرایه خانه ، خدمت رسانی برای اسکان موقت و تهیه سرپناه اضطراری برای کسانی که به شدت نیازمند هستند ، را نیز دچار مشکل کرده است.
در گفتگو با مسئولان این مرکز، یکی از ایشان دلیل این مشکل را ، نبود خانه های اجاره ای با قیمت مناسب دانست و اظهار داشت: حتی کسانی که قبلا توانایی پیدا کردن خانه مناسب را داشتند نیز در حال حاضر با مشکل مواجه شدند و بسیاری از ایشان مجبور به ترک خانه هایشان شده اند.
از میان حدود 150 نفری که هر هفته برای حل مشکل مسکن به مرکز منابع پناهجویان مراجعه می‌کنند، تنها 40 نفر شانس پیدا کردن سرپناه دارند.
این مرکز خیریه تا پیش از آغاز پاندمی کووید-19 ، حدود 1.1 میلیون دلار برای اقامت مستقیم افراد نیازمند و 4000 شب اسکان در ماه هزینه پرداخت می‌کرد.
پیش‌بینی می‌شود در سال جاری میزان هزینه موسسه برای اقامت مستقیم و 7000 شب اسکان در ماه تا 2.2 میلیون دلار افزایش پیدا کند.
در حال حاضر بیش از 50 درصد از کل بودجه این موسسه در جهت ارائه خدمات مسکن هزینه می‌شود، در حالی که این میزان هزینه در سال نخست فعالیت آن، تنها 13 درصد بود.
مرکز منابع پناهجویان همچنین از بابت تبعات روانی مشکل مسکن که افزایش آمار خشونت خانوادگی و بحران‌های سلامت روانی را به دنبال دارد، اظهار نگرانی کرد.
از سوی دیگر، براساس تازه‌ترین گزارش موسسه دومین( Domain) که روز پنجشنبه منتشر شد، سال گذشته بیشترین افزایش قیمت اجاره خانه از 2004 تاکنون، در شهرهای پایتختی استرالیا به ثبت رسید. در این گزارش نرخ افزایش اجاره خانه‌های مستقل و واحدهای مسکونی به ترتیب 14.6 درصد و 17.6 درصد برآورد شده است.
در گزارش اخیر موسسه نظارت بر مسکن کورلاجیک نیز به این نکته اشاره شده است که روند رشد اجاره خانه در بیشتر شهرهای استرالیا، به غیر از ملبورن و سیدنی، کندتر شده است. احتمال می‌رود سیر صعودی نرخ اجاره خانه در این دو شهر همچنان ادامه داشته باشد.
هرچند پناهجویان اغلب اجازه کار دارند، اما با توجه به شرایط محدود کننده ویزاهای بریجینگ، این افراد از دسترسی به مسکن اجتماعی یا محلی و همچنین حمایت‌های درآمدی دولت فدرال محروم بوده و با مشکل فزاینده اسکان، بی خانمانی، عدم امنیت مالی و تخلیه واحدهای اجاره‌ای دست به گریبان هستند.
