اگر جنگ میان طالبان و ایران در بگیرد، مهاجران افغانستانی در جبهه کدام یک می جنگند؟ یادداشت احمد مدقق و داستان نویسنده در باب پاسخ به این سوال را در زیر می خوانیم.
این پرسش و پاسخ در واقع بهانه‌اش خاطره یکی از اقوام بود که شبی مهمان‌مان شده بود. روزی نهادی امنیتی او را فراخوانده بود و این پرسش را برایش مطرح کرده بودند. البته به شکلی کلی‌تر: اگر بین افغانستان (و نه طالبان) و ایران جنگ شود، تو چه می‌کنی؟ آن قوم و خویش ما که مرا هم‌سفره آنها می‌پنداشت گلایه می‌کرد که: از غریب‌آدم سوال‌های سیاسی می‌کنند!
آن شب به آن پرسش فکر کردم. خودم را غریب‌آدمی می‌دیدم که در معرض این پرسش دشوار قرار گرفته است. منی که نیمی از هویتم ایرانی است و نیمی از افغانستان. هر دو را دوست دارم و تلاش می‌کنم با نگاهی فرهنگی هر دو سرزمین را یکی به حساب بیاورم.
اما خلاصه چیزی که به آن رسیدم این است که این پرسش از دو جهت فریبنده است. اول اینکه از چیزی می‌پرسد که در شرایط کنونی رخ دادنش بسیار بعید است ولی تلویحا آن را قطعی می‌پندارد. نه ایران و نه طالبان در شرایطی نیستند که بخواهند از چنین جنگی دو سر باخت استقبال کنند. دوم اینکه این پرسش از «آینده» می‌پرسد ولی مخاطب را از «حال» غافل می‌کند. زمان حال مقدمه و سازنده آینده است. درستش این است که بپرسیم: امروز چه تدبیری کنیم تا فردا شهروند مهاجران افغانستانی (خصوصا نسل‌های دوم و سوم که از نظر فرهنگی ایرانی هم هستند) بر سر بدیهیات دچار تردید نشوند و جانب خانه‌شان ایران را بگیرند.
پاسخ روشن است: زمینه‌سازی و تسهیل برای ادغام در جامعه چه از لحاظ حقوقی و قانونی و چه از لحاظ روحی و روانی. در این فرآیند همه مسئول هستند. چه نهادهای قانون‌گذار و چه نخبگان فرهنگی تا از تشکیل جامعه‌ای موازی جلوگیری کنند. دیگر نسخه کهنه اداره کل اتباع خارجی جواب نمی‌دهد که چهل سال بر طبل موقت‌بودگی کوبیده است.
در بدترین حالت نسل دوم و سوم شهروند مهاجران افغانستانی انگشت‌ششمی است که باید حضورش را پذیرفت و به جای پنهان کردنش زیر دستکش آن را به کار گرفت. حاصل غیریت‌پنداری و اتباع نامیدن منجر به نگاهی می‌شود که آن نهاد امنیتی و آن مسئول کذا بخشی از فرزندان ایران را اسب تروا می‌بیند و مدام از آنها سوال سیاسی می‌کند.
منبع: دیاران
باسلام واحترامات خدمت تمام ملت خوب ومهربان ایران درود بر شرف وحوصله این همه مدت ما را تحمل نمودید و لقمه نون و آب شما را خوردیم مدیون شماییم، در شرایط سخت ما مهاجرین را پذیرفتید، ممنونیم ، ولی بخاطر نمک نشناسی بعضی از همشهری خودمون ،ازشما معذرت میخواهم ،خدا ملت ایران ،وافغانستان را پیروز داشته باشد، وسلام ،